சபாடோவின் "தி டன்னல்" இன் இலக்கிய விளக்கம்: சாவிகள், குறியீட்டுவாதம் மற்றும் பகுப்பாய்வு.

சுரங்கம்அர்ஜென்டினா எழுத்தாளர் எர்னஸ்டோ சபாடோவின் "," உலக இலக்கியத்தின் சிறந்த வரிகளில் ஒன்றிலிருந்து தொடங்குவது மட்டுமல்லாமல், 1948 பக்கங்களுக்கும் குறைவான அளவில், அதன் கதாநாயகனின் நிழலை ஆராய்கிறது, ஒரு ஓவியர், ஒரு உணர்ச்சிக் குற்றத்தால் துன்புறுத்தப்படுகிறார், அது படிப்படியாக அவரை ஒரு வெறியனாக மாற்றுகிறது. XNUMX இல் முதன்முதலில் வெளியிடப்பட்ட இந்த நாவல், தனிமை, வெறித்தனமான காதல் மற்றும் பைத்தியம் போன்ற கருப்பொருள்களைப் பற்றி பேசுகிறது.

அவரது பணியில், ஒரு மனிதனின் மனதின் இருண்ட மற்றும் மிகவும் தொந்தரவான இடங்களை ஆராய சபாடோ பயப்படாதவர். இது தொடக்கத்திலிருந்தே உடைந்ததாகத் தெரிகிறது. புத்தகத்தைப் பற்றிய மிகவும் சுவாரஸ்யமான விஷயம் என்னவென்றால், நாம் ஒரு ஒப்புதல் வாக்குமூல, நேரடி மற்றும் அலங்காரமற்ற உரையை எதிர்கொள்கிறோம். அவரது மரபை மதிக்க, ஒரு இலக்கிய விளக்கத்தை ஆராய்வோம் சுரங்கம், அதே போல் அதன் விசைகள் மற்றும் குறியீட்டிலும்.

எர்னஸ்டோ சபாடோவின் தி டன்னலை விளக்குவதற்கான திறவுகோல்கள்

முன்னோக்கிச் செல்ல, இந்தக் கதையைத் தூண்டும் சொற்றொடரைப் பார்ப்பது அவசியம்: "நான் மரியா இரிபார்னைக் கொன்ற ஓவியர் ஜுவான் பாப்லோ காஸ்டல் என்று சொன்னால் போதுமானது." இந்த வாக்கியத்தை நாம் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டால், மூன்று விஷயங்களை நாம் அறியலாம்: நாவல் முதல் நபரில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, இது ஒரு ஃப்ளாஷ்பேக் கதையைச் சுற்றி கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் இது கொலையைச் சுற்றியுள்ள எந்த மர்மத்தையும் ஆரம்பத்திலிருந்தே நிராகரிக்கிறது.

அந்த முதல் வரியிலிருந்து, நிகழ்வுகள் எவ்வாறு நிகழ்ந்தன என்பதற்கான விளக்கத்தைத் தூண்டுவதே ஆசிரியரின் நோக்கமாகும்., ஏன். ரகசியம் உடைக்கப்பட்டவுடன் திறக்கும் மற்றொரு அம்சம், கதாநாயகன் மற்றும் கதை சொல்பவரின் முற்போக்கான உளவியல் சிதைவு, அதே போல் மரியா இரிபார்னைக் கொல்வதற்கு முன்னும் பின்னும் அவர் தன்னைத்தானே தனிமைப்படுத்திக் கொள்ளும் ஆழம்.

அர்த்தத்திற்கான தேடல் மற்றும் இணைப்பின் தேவை

முதலில், ஜுவான் பாப்லோ காஸ்டல் தனது சொந்த வாழ்க்கையைப் பற்றி அதிக விவரங்களைக் கொடுத்து நேரத்தை வீணாக்க மாட்டேன் என்று கூறுகிறார்., ஆனால், வாசகர் பின்னர் கவனிப்பது போல், அவர் தனது வாக்குறுதியைக் காப்பாற்றவில்லை: அவர் ஒரு நம்பகத்தன்மையற்ற கதை சொல்பவர், எனவே அவரது ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் ஒரு துளி உப்புடன் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். இருப்பினும், ஒரு உண்மை தெளிவாகத் தெரிகிறது: காஸ்டல் ஒரு ஓவியர், மேலும் அவர் பாசாங்குத்தனமான, மோசமான மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாததாகக் கருதும் உலகில் அர்த்தத்தைக் கண்டுபிடிப்பதில் வெறி கொண்டுள்ளார்.

இந்தக் கருதுகோளைக் கருத்தில் கொண்டு, கதாநாயகனின் தவறான மற்றும் நீலிசப் பார்வை முழு கதையிலும் ஊடுருவி இருப்பதைக் கவனிப்பது எளிது. அவர் மற்றவர்களை விட உயர்ந்தவர் அல்ல என்று சொன்னாலும், மற்றவர்களை விட உயர்ந்தவராக உணர்கிறார், மேலும் அர்த்தமுள்ள மனித தொடர்புகளை ஏற்படுத்த முற்றிலும் இயலாதவராக இருக்கிறார், குறைந்தபட்சம் ஒரு பார்வையற்றவரை மணந்த மரியா இரிபார்னை சந்திக்கும் வரை, அவர் ஓவியரை சாராம்சத்தில் புரிந்துகொள்கிறார்.

காஸ்டலுக்கும் இரிபார்னுக்கும் இடையிலான தொடர்பின் தோற்றம்

இது அனைத்தும் ஒரு கண்காட்சியின் தொடக்க விழாவின் போது தொடங்கியது, அதற்காக காஸ்டல் முன்புறத்தில் ஒரு பெண்ணின் ஓவியத்தைத் தயாரித்தார். அவளுக்குப் பின்னால் இன்னொரு சிறிய பெண் கடலை நோக்கிப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணராமலேயே விமர்சகர்கள் அவளுடைய உருவத்தைப் பாராட்டினர். முதல் படிவத்தின் மீது அனைவருக்கும் வெறி இருந்தாலும், மரியா இரண்டாவது படிவத்தில் உறுதியாக இருப்பதாகத் தோன்றியது, அதன் ஆசிரியருக்கு ஒரு முழுமையான வெளிப்பாடாக மாறியது.

அப்போதிருந்து, காஸ்டல் தனது முழுமையான தொடர்பு மற்றும் உணர்ச்சி ரீதியான மீட்பிற்கான ஆசைகளை மரியா இரிபார்ன் மீது முன்வைக்கத் தொடங்குகிறார், அது விரைவில் ஒரு உடைமை வெறியாக மாறுகிறது. முரண்பாடாக, மற்றொரு மனிதருடன் முழுமையான புரிதல் மற்றும் இணைவுக்கான இந்த தேவையே அவர்களின் வேதனையின் மூலமாகும். காஸ்டல் மரியாவை மட்டுமே தன்னைப் புரிந்துகொள்ளும் திறன் கொண்டவராகக் கருதுகிறார், ஆனால் அதே நேரத்தில், அவர் அவளை நம்பவில்லை.

கதாநாயகனின் உணர்ச்சி முரண்பாடு

மரியாவின் நேர்மையை காஸ்டல் சந்தேகிக்கிறார் என்று சொல்வது குறைத்து மதிப்பிடுவதாகும். அவளைச் சந்தித்த தருணத்திலிருந்தே, அவளை ஒரு தேவதையாகவும் பொய்யராகவும் உணர்ந்தான். இந்த நம்பிக்கை அவனை அவளைப் பின்தொடர்ந்து, விசாரித்து, எல்லா இடங்களிலும் பின்தொடர்ந்து, இறுதியில் அவளைக் கொலை செய்ய வைத்தது. சனிக்கிழமை வன்முறையின் சிதைந்த வடிவத்தை சித்தரிக்க "காதலை" ஒரு சாக்காகப் பயன்படுத்துகிறது, ஒற்றுமைக்கான ஒரு நோயியல் தேடல், அதை உணர முடியாதபோது, ​​அழிவில் முடிகிறது.

ஒரு சின்னமாக சுரங்கப்பாதை

நாவலின் தலைப்பு இருத்தலியல் தனிமைப்படுத்தலுக்கான ஒரு உருவகத்தைக் குறிக்கிறது. கதாநாயகன் மற்றும் நவீன மனிதன் இருவரின் வாழ்க்கையிலும். முக்கிய கதாபாத்திரம் தன்னை மற்றவர்களிடமிருந்து பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு ஒரு சுவருக்குள் சிக்கிக் கொண்டதாக உணர்கிறது. இந்த இணையான தன்மை நாவலின் இறுதியில் மிகவும் வலுவடைகிறது., நாம் அனைவரும் நமது சொந்த சுரங்கப்பாதையில் வாழ்கிறோம், உண்மையான இணைப்புக்கான சாத்தியக்கூறுகள் இல்லை என்று காஸ்டல் கூறும்போது.

—"எப்படியிருந்தாலும், ஒரே ஒரு சுரங்கப்பாதை மட்டுமே இருந்தது, இருட்டாகவும் தனிமையாகவும் இருந்தது: என்னுடையது."

மேற்கூறிய அர்த்தத்தில், சுரங்கப்பாதை மனச் சிறைவாசத்தின் ஒரு பிம்பமாக மட்டுமல்லாமல், மனித சமூக தனிமைப்படுத்தல் குறித்த ஒரு தத்துவ அறிக்கையாகவும் மாறுகிறது. சார்த்ரே மற்றும் காமுஸ் போன்ற எழுத்தாளர்களால் ஈர்க்கப்பட்ட ஒரு நல்ல இருத்தலியல்வாதியாக, சபாடோ உறவுகள் மாயையான ஒரு பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குகிறார். மேலும் ஒவ்வொரு தனிநபரும் அவரவர் சொந்த அகநிலையில் வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு பார்வையால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறார்கள்.

கலை ஒரு தூண்டுதலாகவும் தோல்வியாகவும்

இலக்கியத்தில், கலை எப்போதும் நம்பிக்கை மற்றும் அமைதியின் மூலமாகும், அங்கு கதாநாயகர்கள் வெளி உலகத்திலிருந்து தஞ்சம் அடைகிறார்கள். இருப்பினும், en சுரங்கம், கலை மீட்காது, மாறாக காஸ்டலை ஒரு தொந்தரவின் கடலில் மூழ்கடிக்கிறது. கதாநாயகன் விமர்சகர்கள், பொதுமக்கள், ஏன் தனது சொந்த சகாக்களைக் கூட வெறுக்கிறான். இந்தச் சூழலில், அவரது ஓவியம், வெளிப்பாட்டின் ஒரு வழிமுறையாக இருப்பதற்குப் பதிலாக, அவரது வெறித்தனத்திற்கு ஒரு தொடக்கப் புள்ளியாகும்.

ஓவியத்தின் "விவரம்" - ஜன்னலில் இருக்கும் பெண் - மீதான காஸ்டலின் வெறி, முழுவதையும் புரிந்துகொள்ள அவரது இயலாமையைச் சுருக்கமாகக் கூறுகிறது. அவர் ஒரு துண்டைப் பிடித்து, அதை முழுமையாக்குகிறார், அதற்கு முரணான அனைத்தையும் அழிக்கிறார். அந்த வகையில், கலைக்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடையிலான உறவு விரக்தியின் உறவாகும். கலை, தகவல்தொடர்பைப் போலவே தோல்வியடைகிறது: செய்தி மற்றவரை முழுமையாகச் சென்றடைவதில்லை, அதைக் கடத்தும் முயற்சி வன்முறையாக மாறுகிறது.

மரியா இரிபார்னே: மழுப்பலின் சின்னம்

மரியா இரிபார்ன் ஒரு முழுமையான அல்லது சிக்கலான கதாபாத்திரம் அல்ல; உண்மையில், கதை சொல்பவரால் அவள் கோடிட்டுக் காட்டப்படவில்லை, ஏனெனில் அவளுடைய ஒளிபுகா கட்டுமானம் அவளுடைய குறியீட்டை ஒன்றிணைக்க மட்டுமே உதவுகிறது. கதாநாயகனின் பார்வையில், அவள், அதே நேரத்தில், மீட்பராகவும் துரோகியாகவும், ஒளியாகவும் நிழலாகவும் இருக்கிறாள். இருப்பினும், முழு நாவலும் காஸ்டலின் சித்தப்பிரமை குரலால் அளவிடப்படுவதால், நிகழ்வுகளின் அவரது பதிப்பை நாம் ஒருபோதும் கற்றுக்கொள்வதில்லை.

எனவே மரியா, கதாநாயகனின் அச்சங்கள், பாதுகாப்பின்மைகள் மற்றும் ஆர்வங்களை பிரதிபலிக்கும் ஒரு கண்ணாடியாக மாறுகிறார். இருப்பினும், ஒரு பரந்த கண்ணோட்டத்தில், இரிபார்ன் முழுமையான அன்பின் அடைய முடியாத இலட்சியத்தை அல்லது இருப்பின் இறுதி உண்மையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த முடியும், இது மிகவும் ஏங்கிய ஆனால் ஒருபோதும் முழுமையாக ஆட்கொள்ளப்படாத ஒன்று. இந்த சாத்தியமற்ற தன்மையை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத காஸ்டல், தன்னால் புரிந்து கொள்ள முடியாததை அழிக்கத் தேர்வு செய்கிறார்.

மன துண்டாடலும் அதைத் தொடர்ந்து ஏற்படும் பைத்தியக்காரத்தனமும்

மிக முக்கியமான அம்சங்களில் ஒன்று சுரங்கம் அவரது உடைந்த மனதின் பிரதிநிதித்துவம். அவரது கதை முழுவதும், காஸ்டல் தெளிவுக்கும் மன சமநிலையின்மைக்கும் இடையில் ஊசலாடுகிறது.சுயவிமர்சன தருணங்களுக்கும், மயக்கம் மற்றும் பதட்டமான நியாயப்படுத்தலின் அத்தியாயங்களுக்கும் இடையில். எனவே, வாசகர் இந்த தெளிவின்மையால் அடித்துச் செல்லப்படுவதைத் தவிர்க்க முடியாமல் போகலாம், கதை சொல்பவரைப் புரிந்துகொள்ளவோ ​​அல்லது அனுதாபப்படவோ முயலலாம்.

இருப்பினும், அதைப் புரிந்துகொள்வது இனி சாத்தியமில்லாத ஒரு கட்டமும் உள்ளது, மேலும் அது இறுதியில் நிராகரிக்கப்படுகிறது. அதே நேரத்தில், எழும் தெளிவின்மை பகுத்தறிவின் பலவீனத்தையும், தூண்டுதல் அல்லது பயம் நம்மை வழிதவறச் செய்யும் எளிமையையும் நிரூபிக்கிறது. இதனால், காஸ்டல் ஒரு பாடப்புத்தக மனநோயாளி அல்ல, ஆனால் மிகவும் மன உளைச்சலுக்கு ஆளான மனிதர், இயல்பாகவே மனிதன், கட்டுப்பாட்டின் தேவையால் ஒரு அரக்கனாக மாறுகிறான்.

சப்ரா எல்

எர்னஸ்டோ ரோக் சபாடோ ஜூன் 24, 1911 அன்று அர்ஜென்டினாவின் ரோஜாஸில் பிறந்தார். தனது வாழ்நாளில், அவர் ஒரு எழுத்தாளர், ஓவியர் மற்றும் இயற்பியலாளராக இருந்தார், மேலும் சமூகத்தில் மனிதனின் பங்கு மற்றும் அவரது இருப்பின் அர்த்தத்தில் குறிப்பாக ஆர்வமாக இருந்தார். இலக்கிய ரீதியாக, அவர் மூன்று நாவல்களை எழுதியதற்காக அங்கீகரிக்கப்படுகிறார்: சுரங்கம், ஹீரோக்கள் மற்றும் கல்லறைகள் பற்றி y அபாடோன் அழிப்பவர்கட்டுரைகளை உருவாக்குவதில் அவர் சிறந்து விளங்கினார்.

அவரது மிகவும் பிரபலமான கட்டுரைத் துண்டுகளில் சில ஒன்று மற்றும் பிரபஞ்சம், ஆண்கள் மற்றும் கியர்கள், எழுத்தாளரும் அவரது பேய்களும் y மன்னிப்புகள் மற்றும் நிராகரிப்புகள், அங்கு அவர் மனித நிலையைப் பற்றி சிந்திக்கிறார். இதேபோல், 1984 இல் ஜார்ஜ் லூயிஸ் போர்ஜஸ் பெற்ற பிறகு, 1979 இல் அவருக்கு வழங்கப்பட்ட மிகுவல் டி செர்வாண்டஸ் பரிசைப் பெற்ற இரண்டாவது அர்ஜென்டினா சபாடோ ஆவார்.