சிறு திகில் கதைகளை எழுதுவது எப்படி

உங்களுக்கு திகில் வகை மற்றும் சிறுகதைகள் பிடிக்குமா? உங்களுக்குத் தெரியும், பல எழுத்தாளர்கள் மற்றும் ரசிகர்கள் சிறு திகில் கதைகளை எழுதுவதற்கு தங்களை அர்ப்பணித்துக்கொள்கிறார்கள். இந்த விஷயத்தில், அவற்றை எவ்வாறு எழுதுவது என்பதை நாங்கள் உங்களுக்குக் கற்பிப்பது எப்படி?

நான் செய்வேன் உங்களுக்கு ஆறு படிகள் மற்றும் உதவிக்குறிப்புகள் எழுத்தாளர் ஜார்ஜ் பால்டெராஸ் கால்வேஸ், அந்த நுண்ணிய கதைகளை எழுத நீங்கள் பின்பற்ற வேண்டியவை, அவை நன்றாக வந்து தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். நிச்சயமாக, சிறந்த முடிவுகளைப் பெற நீங்கள் பயிற்சி செய்ய வேண்டும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்; அவர்கள் முதலில் கெட்டவர்கள் என்பதால் ஒருபோதும் பாதையில் இருக்காதீர்கள் அல்லது நீங்கள் நல்லவர் அல்ல என்று நினைக்காதீர்கள். தொடர்ந்து படிக்கவும் பயிற்சி செய்யவும். நாம் தொடங்கலாமா?

வளிமண்டலத்தை உருவாக்குங்கள்

சிறுகதை என்பது மிகச் சிறிய உரை. அதனால்தான் சூழ்நிலையை உருவாக்க நீங்கள் சரியான வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும். இது பொதுவாக கதையின் ஆரம்பம். "இது ஒரு குளிர் இரவு", "என் கழுத்தில் பனி மூச்சை உணர்ந்தேன்" போன்ற சிலவற்றை நீங்கள் நிச்சயமாக நினைவில் வைத்திருக்கிறீர்கள்... அவை. உண்மையில் நீங்கள் தேடும் பயங்கரவாத சூழ்நிலையை உருவாக்கும் சொற்றொடர்கள்.

நிச்சயமாக, மிகவும் பிரபலமானவற்றைத் தவிர்க்க முயற்சி செய்யுங்கள், ஏனென்றால் நாளின் முடிவில் நீங்கள் விரும்புவது 100% உருவாக்கப்பட்டது. இது சில நேரங்களில் சாத்தியமில்லை என்றாலும், அதை அடைய உங்களுக்கு உதவும் ஒரு திருப்பத்தை வழங்குவதற்கான வழிகள் எப்போதும் உள்ளன.

உரையாசிரியரைத் தேர்ந்தெடுங்கள்

முதல், இரண்டாவது அல்லது மூன்றாவது நபரில், இது ஒரு பொருட்டல்ல. ஆனால் அதை உங்களுக்கு வசதியாக மாற்ற முயற்சிக்கவும், குறிப்பாக உங்களை கட்டாயப்படுத்த வேண்டாம் அல்லது முதல் நபராக முதலில் எழுதவும், பின்னர் மூன்றாவது அல்லது இரண்டாவது கூட செல்லவும். பலவற்றைக் கலப்பது நல்லதல்ல, ஏனென்றால் இறுதியில் கதை சொல்பவர் குழப்பமடைகிறார்.

உதாரணமாக, மூன்றாவது நபரிடம் இருந்து தொடங்கி, முதல் நபரில் கதையை முடிக்கவும். இது மிகவும் பொதுவான ஒன்று.

கூடுதலாக, கதை சொல்பவரைத் தேர்ந்தெடுக்கும்போது நீங்கள் மிகவும் விரும்புவதைப் பொறுத்து அதைச் செய்ய பரிந்துரைக்கிறேன். முதல் நபரை பரிந்துரைக்கும் சில ஆசிரியர்கள் உள்ளனர், ஏனெனில் அந்த நுண்ணிய கதையை நீங்கள் அதிகமாக "உணர்கிறீர்கள்"; ஆனால் மற்றவர்கள் மூன்றாவது நபரை விரும்புகிறார்கள், ஏனெனில் இது சம்பந்தப்பட்ட கதாபாத்திரங்களின் அனைத்து கண்களாலும் சுற்றுச்சூழலைப் பார்க்க அதிக சுதந்திரத்தை அளிக்கிறது (மற்றும் ஒரு நபரின் பார்வையின் படி மட்டுமல்ல).

கருப்பொருளைத் தேர்வுசெய்க

தீம் வகை அல்ல, ஏனெனில் அது திகில் என்று நமக்குத் தெரியும். ஆனால் அது என்ன கருப்பொருளைக் கொண்டிருக்கும் என்பதை நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஆம் ஜோம்பிஸ், வாம்பயர்கள், ஓநாய்கள், பேய்கள், கொலையாளி கோமாளிகள்...

வித்தியாசம் புரிகிறதா? திகில் சிறுகதையின் நாயகனாக நீங்கள் விரும்பும் பேய்களைக் கண்டுபிடிப்பதே நோக்கமாகும்.

உதாரணமாக, ஒரு வாரம் காட்டேரிகளின் அடிப்படையில் சிறிய திகில் கதைகளை உருவாக்க பயிற்சி செய்வதை கற்பனை செய்து பாருங்கள். அடுத்த வாரம், இருண்ட சடங்குகள் பற்றி; அடுத்தது, இருண்ட புனைவுகள் பற்றி; அடுத்த ஜாம்பி...

இவை அனைத்தும் வெவ்வேறு தலைப்புகளைப் பயிற்சி செய்ய உதவும். சிலர் பல கருப்பொருள்களை இணைக்க முனைகிறார்கள், ஆனால் சிறுகதை சிறியது என்பதையும், அதிகமாகக் கலந்தால் அது புரியாமல் போகலாம் அல்லது அதன் ஆரம்பமும் முடிவும் இல்லாத பல சந்தேகங்களை விட்டுவிடலாம் என்பதையும் நாம் மனதில் கொள்ள வேண்டும்.

ஒரு பயங்கரமான சூழ்நிலையை உருவாக்குங்கள்

நாங்கள் மைக்ரோ ஹாரர் கதைகளைப் பற்றி பேசுகிறோம், இல்லையா? சரி, பயமுறுத்தும் சூழ்நிலைகளை உருவாக்குவதை விட என்ன குறைவு. உங்களிடம் ஏற்கனவே அந்த இருண்ட சூழல் உள்ளது, ஆனால் அது போதாது, பயம், பயம், பீதியை உண்டாக்கும் சூழ்நிலை இருக்க வேண்டும்.

உதாரணமாக, வளிமண்டலம் குளிர் இரவு. மற்றும் இருண்ட சூழ்நிலை, எடுத்துக்காட்டாக, நீங்கள் நடந்து செல்லும் பாதையில் சிவப்புக் கண்களைப் பார்ப்பது அல்லது நீங்கள் நேரடியாகப் பார்க்கும்போது மறைந்துவிடும் சாளரத்தின் நிழல்.

அதை உண்மையாக வைத்திருங்கள்

நீங்கள் ஒரு மைக்ரோ வாம்பயர் கதையை உருவாக்கியுள்ளீர்கள் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஒரு கட்டத்தில் உங்கள் கதாநாயகன் அவர்களைத் தொடுவதன் மூலம் அவர்களைக் கொல்லும் திறன் கொண்டவர் என்று மாறிவிடும். அது மிகவும் அர்த்தமுள்ளதாக இருக்காது. அல்லது நீங்கள் பேய்களைப் பார்க்கிறீர்கள், அவர்களிடமிருந்து தப்பிக்க நீங்கள் கண்ணுக்குத் தெரியாதவராக ஆகிவிடுவீர்கள்.

நீங்கள் அதை உண்மையான மற்றும் வைத்திருக்க வேண்டும் கதாநாயகர்களை உண்மையான மனிதர்களைப் போல் காட்ட வேண்டும். இந்த வழியில் மட்டுமே நீங்கள் சொல்லும் அந்தக் காட்சியை வாசகர் கற்பனை செய்ய முடியும் என்பதை உறுதிப்படுத்துவீர்கள். மேலும் உங்களை கதாநாயகனின் இடத்தில் வைத்து அவரைப் போன்ற உணர்வுகளை அனுபவிக்கவும்.

உதாரணமாக, ஒரு குறிப்பிட்ட தருணத்தில், சிறுகதை கதாநாயகனை ஒரு சிறிய இடத்தில் அடைத்து வைத்தால், அவர் மூச்சுவிட முடியாத, நகர முடியாத அளவுக்கு சுமையாக இருப்பார்.

அதற்குப் பதிலாக யாரோ ஒருவர் பூட்ட மறந்துவிட்டதால் அந்த பாத்திரம் ஓடிவிடும் அல்லது இன்னும் மோசமாக, அவர் திடீரென்று சிறியவராகி கதவின் அடியில் இருந்து வெளியே செல்கிறார் என்று நீங்கள் சொன்னால், நீங்கள் எல்லா வேடிக்கைகளையும் எடுத்துக்கொள்கிறீர்கள்.

தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் விளைவுகளை உருவாக்குங்கள்

வாசகருக்கு நீங்கள் கொடுக்கக்கூடிய மிகச் சிறந்த விஷயம், எதிர்பார்க்காத ஒரு முடிவாகும். ஒரு நாவலில், ஒரு கதையில், மற்றும் வெளிப்படையாக ஒரு சிறுகதையில் மிக மோசமான விஷயம் என்னவென்றால், அது வருவதற்கு முன்பே அது எப்படி முடிவடையும் என்பதை வாசகருக்குத் தெரியும். ஏனென்றால், அது அவர்களை ஏமாற்றமடையச் செய்வதோடு, அவர்கள் நேரத்தை வீணடித்ததைப் போன்ற உணர்வையும் ஏற்படுத்துகிறது, குறிப்பாக நீங்கள் அவர்களை இணைக்கவில்லை என்றால்.

எனவே எப்போதும் புதுமைகளை உருவாக்க முயற்சி செய்யுங்கள் கதையில் உங்கள் அடுத்த நகர்வுகளை வாசகரிடம் எதிர்பார்க்க வேண்டாம். நிச்சயமாக, யதார்த்தம் மற்றும் அர்த்தமற்ற விஷயங்களைச் செய்வதில் கவனமாக இருங்கள்.

திகில் சிறுகதைகளின் எடுத்துக்காட்டுகள்

முடிக்க, நாங்கள் உங்களுக்கு சிலவற்றை விட்டுச் செல்ல விரும்புகிறோம் பிரபலமான திகில் சிறுகதைகளின் எடுத்துக்காட்டுகள் எனவே நீங்கள் ஈர்க்கப்படலாம்.

ஜான் பில்பாவோவின் வீட்டின் ராஜா

தாத்தா நெருப்பிடம் கொளுத்துகிறார். ஒரு மண்வாரி கொண்டு பதிவுகள் ஏற்பாடு. அவர்கள் மருத்துவமனையில் இருந்து திரும்பியதில் இருந்து அணிந்திருந்த புன்னகை மாறாமல் வேலை செய்கிறார். ஒரு நாற்காலியில் ஓய்வெடுத்து, அம்மா மெதுவாக மூச்சு விடுவதைப் பார்க்கிறார். தீப்பிழம்புகள் வளர்ந்து தாத்தா கைகுலுக்கிறார். அவர்கள் ஒன்றாக நெருப்பைப் பார்க்கிறார்கள். பூனை சமையலறையிலிருந்து வருகிறது. அவர் தனது முதுகை வளைத்து, தாயின் கால்களைச் சுற்றி எட்டு உருவத்தைக் கண்டுபிடித்து தாத்தாவின் பக்கம் நகர்கிறார். ஜன்னல்களுக்குப் பின்னால் ஒரு நீல-சாம்பல் அந்தி விழுகிறது. நெருப்புச் சத்தமும், பூனையின் சலசலப்பும் தவிர வேறு எந்தச் சத்தமும் கேட்காது. அமைதி மிகையானது என்று தாய் நினைக்கத் தொடங்கும் வரை அவர்கள் நெருப்பில் தொலைந்த கண்களுடன் இருக்கிறார்கள்.

மாடியில் தந்தை தனது முதல் குழந்தையான குழந்தையை தனது கைகளில் வைத்திருக்கிறார். அவநம்பிக்கையோடும் கொஞ்சம் பயத்தோடும் அவனைப் பார்க்கிறான். ஒரு சிறிய கை அலைகள், அதைச் சுற்றியுள்ள அனைத்தையும் எடுத்துக் கொள்ள விரும்புகிறது. குழந்தையின் இருப்பை உறுதி செய்வதற்காக அதைத் தொட முயல்வது போல் தந்தை கையை நீட்டி, ஆள்காட்டி விரலை நீட்டி குழந்தையின் முகத்திற்கு அருகில் வைக்கிறார். குழந்தைகளைப் போல, உயிரினம் தனது விரலைப் பிடிக்கிறது. அவர் குழந்தைகளைப் போலவே ஆச்சரியமான சக்தியுடன் அழுத்துகிறார்.

எலும்புகள் நொறுங்கும் சத்தம் வீட்டின் ஒவ்வொரு மூலையையும் அடைகிறது.

அலுவலகத்திற்குப் பிறகு, ஃபெலிக்ஸ் ஜே. பால்மா

அன்று இரவு, வேலை முடிந்து தாமதமாக வீட்டுக்கு வந்தான். தனக்காகக் காத்திருந்த தன் மகளின் தலையில் ஒரு முத்தத்தையும், இன்னொரு முத்தத்தை தன் மனைவியின் மீதும் வைத்துவிட்டு, தனக்காகக் காத்திருந்த அவர், கடைசி நிமிடத்தில் பல ஒப்பந்தங்களைச் செய்ய வேண்டியிருந்ததை விளக்கினார். பின்னர் அவர் இல்லாமல் இரவு உணவு சாப்பிட வேண்டும் என்று கூறிவிட்டு குளிக்க படுக்கையறைக்கு சென்றார். குளியலறையில், அவர் ஹார்டுவேர் கடையில் வாங்கிய கயிறு டிக்கெட்டுகள், கேம்பிங் கேஸ், இடுக்கி மற்றும் பிற பொருட்களை சாக்கடையில் வீசினார். பின்னர், கண்ணாடி முன் மெதுவாக ஆடைகளை அவிழ்த்து, பயத்தின் கண்களால் அவரது சற்றே தளர்வான உடலைப் பார்க்க முயன்றார். மழலையில், அவர் மனம் வருந்தாதது ஆச்சரியமாக இருந்தது. அது ஒரு உந்துதல் அல்ல, ஆனால் கடந்த ஒரு வருடமாக மனதுக்குள் ஏதோ புளித்துக் கொண்டிருந்தது என்று அவனுக்குத் தெரியும், ஆனால் அவன் இன்னும் ஈடுசெய்ய முடியாத எதையும் செய்யாததுதான் காரணம் என்று அவன் கற்பனை செய்துகொண்டான். குறைந்தபட்சம் அவளுக்கு. ஆனால் நாளை அவர் அதை செய்வார், இல்லையெனில் அவர் ஏன் அந்த நடவடிக்கையை எடுத்தார்? நாளை என்ன நடக்கப் போகிறது என்ற படங்கள் அவருக்கு எல்லாவற்றையும் நியாயப்படுத்தும் ஒரு மறக்கமுடியாத விறைப்புத்தன்மையைக் கொடுத்தன.

அடுத்த நாள், அவர்களின் புகைப்படம் செய்திகளில் வந்தது. அவள் தலைமுடியில் அதே வில் அணிந்திருப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவளுடைய மகளுக்கு அவளைத் தெரியும் என்றும். வெளிப்படையாக, அவர் மொழி மற்றும் கணிதத்தில் அவளுடன் உடன்பட்டார். அவள் நல்லவள் என்றும், பாடகியாக வேண்டும் என்றும், மக்ரோனியும் தக்காளியும் பிடிக்கும் என்றும் சொன்னாள். "பாவம்," அவரது மனைவி கருத்து, "அவள் எங்கே?" செய்தி மாறியதும், அவர் மொட்டை மாடியில் புகைபிடிக்கச் சென்றார். கைவிடப்பட்ட தொழிற்சாலையை அடைவதற்கு முன், நகரின் புறநகரில், ஒரு பிஸ்ஸேரியா இருப்பதை அவர் நினைவு கூர்ந்தார். ஒருவேளை அவர்கள் வெளியே எடுத்திருக்கலாம். மனைவியிடம் விடைபெற்றதும், அன்று இரவும் வெகுநேரமாகி விடும் என்று சொன்னான்.

நீங்கள் இப்போது சிறிய திகில் கதைகளை எழுத தைரியமா?